Nest

De voorstelling “Nest” is het eerste stuk dat we onder de naam theatergroep PUUR opvoeren in mei 2009. Het is een ambitieus project, omdat we het stuk zelf (uiteraard met begeleiding van Léonie Dijkema en assistent Ellen Zuidmeer) in elkaar gaan zetten. Het is een kunst om iedereen voldoende tot zijn recht te laten komen. Bovendien spelen we in de open lucht, in een schitterend natuurgebiedje vlak bij de IJsseldijk. Een flinke uitdaging. De afstanden zijn veel groter dan in een theater, coulissen zijn er niet, geen theaterverlichting om de blik van de kijker precies naar het juiste plekje te richten, je stemgeluid “vervliegt” in de open ruimte, en dat terwijl het publiek een stuk verder van ons af zit en staat dan we tot nu toe gewend zijn geweest.

“Nest” is een kijkverhaal over menselijke karakters in al zijn diversiteit. Het laat zien hoe ieder op zijn of haar eigen manier een plekje, of “een warm nest” probeert te creëren.

Het gaat over mensen die zich heerlijk wentelen in hun slachtofferrol zodat zo veel mogelijk voor hun gedaan wordt. Over mensen die zich fanatiek storten op het helpen van anderen om maar niet aan zichzelf toe te komen. Die leven in een totaal eigen wereld die tot op de centimeter verdedigd wordt tegen indringers; die voortdurend roepen “Ik ga!” maar de stap nooit durven zetten; die zich afsluiten van de rest van de wereld om hun leven en omgeving al vast in te richten op de baby die nog komen moet.

Over mensen die iemand erg graag willen, terwijl die ander juist weer een ander wil. Mensen die met hun uiterst goede bedoelingen toch meer schade aanrichten dan goed doen, of die met hun dwangneurose krampachtig op zoek zijn naar precies de juiste ordening van hun leven.

Het zijn geslaagde voorstellingen geworden en prachtige ervaringen. Nooit gedacht dat locatietheater zo anders zou zijn. De natuur en de omgeving spelen een voortdurende bijrol waardoor elke voorstelling zijn eigen unieke karakter had. Dingen die je niet kunt voorzien, maar waar je als speler wel wat mee moet! Zoals heteluchtballonnen die laag over komen varen en vlak achter je speelveld landen, keihard klepperende ooievaars, een moeder met kinderwagen die doodkalm je speelveld doorkruist. Het speciaalst was toch wel de avondvoorstelling in de stromende regen. Het was een hele stap om te besluiten toch te gaan spelen, maar toen het eenmaal zo ver was, en de olielampen overal net dat beetje extra sfeer brachten werd het toch een geweldige voorstelling.